Boję się.
Ciągle jesteśmy oceniani. Boję się oceniania, że źle
wypadnę. Że okaże się, że jestem gorsza, inna, nie dorównuję reszcie. Będą się na
mnie patrzeć i sobie myśleć ‘jezu jaka idiotka’. Bo oni wiedzą, mają T O. A ja nie.
No dobrze. I co z tego?
Czy muszę być na równi, taka jak wszyscy? Czy to, że będę ‘pod kreską’, degraduje tak bardzo moją osobę?
Każdy ma jakieś wady, mniej lub bardziej widoczne. Chowamy je, przykrywamy, m a s k u j e m y. By nikt nie widział, nikt nie poznał. By wszyscy myśleli, że jesteśmy super.
Gówno prawda.
Czy muszę być na równi, taka jak wszyscy? Czy to, że będę ‘pod kreską’, degraduje tak bardzo moją osobę?
Każdy ma jakieś wady, mniej lub bardziej widoczne. Chowamy je, przykrywamy, m a s k u j e m y. By nikt nie widział, nikt nie poznał. By wszyscy myśleli, że jesteśmy super.
Gówno prawda.
Jestem człowiekiem. Pełnym lęków i niepokojów, niepewnym
siebie małym człowiekiem; i nie chcę się tego wstydzić.
niechcęniebędęniechcęniebędęniechcęniebędęniechcęniebędę…!
A Ty?
Jesteś super?
Czy jesteś człowiek?
niechcęniebędęniechcęniebędęniechcęniebędęniechcęniebędę…!
A Ty?
Jesteś super?
Czy jesteś człowiek?
Pewnego dnia sobie pomyślałam, ze skoro ja się boje to inni tez! I inni myślą, ze to ja mam to cos! I jak się boje to powtarzam sobie, ze mam. I żem człowiek, ale juz się nie boje, bo ten drugi to tez człowiek :) i że inni nie maja pojęcia o 1/3 moich wad :) Tez tak pomyśl !
OdpowiedzUsuńJakbym czytała spisane myśli z mojej głowy. I to bardzo męczy, prawda?
OdpowiedzUsuńAle wiesz co? >>Nie wszyscy muszą Cię lubić.<< To jest taka prosta prawda, której uświadomienie sobie bardzo mi pomogło.